روحیه قربانی

روحیه ی قربانی در کتاب های روانشناسی به عنوان یک نقطه ضعف شخصیتی بیان شده است. نقطه ضعفی که مانع جدی دربرابر پیشرفتهای اشخاص میشود. "این افراد معتقدند زندگی تحت کنترل آنها نیست و آنها قربانی بی چون و چرای شرایط بیرون از خود هستند. علت اصلی همه ناکامی ها از دید این گروه شرایط نامساعد محیط و دیگران هستند."* این است که علت شکست ها را در هر چیزی جستجو می کنند غیر از خود و شخصیتشان.
کسی که این روحیه را در خود داشته باشد رفتاری تهاجمی دارد و همه ی انتقاد ها را به شدت نفی میکند و اغلب با شنیدن کوچک ترین نقد آشفته می شود. و باز هم برای رهایی از این آشفتگی به دنبال مقصر بیرونی میگردد.
گاهی هم که مقصری نمی یابد به شانس و اقبال پناه می برد و جمله هایی از این دست، زیاد از او شنیده می شود:
"مااگر شانس داشتیم که اینجوری نمیشد"
"این هم از شانس ماست"
و....
زندگی با چنین انسانی بسیار دشوار است چون یا باید سکوت کنی یا وقتی انتقاد می کنی با پریشانی شدید او روبرو می شوی. که اگر از عزیزان نزدیک تو باشد آزرده کردنش بسیار دشوارتر خواهد شد.
مخصوصا که فایده ای هم نخواهد داشت. چون خود شخص است که باید بفهمد. "عیب داشتن عیب نیست. نشناختن عیب ها و ادامه دادن به آن عیب است."
دانستن و فهمیدن عیب های خود، یک نعمت بزرگ است که خدا روزی انسان می کند و باید عمیقا شکرگزار آن بود. و توانایی بر طرف کردن آن عیب نعمتی بالاتر... که شکر این ها از توان هیچ کس بر نمی آید.



*کسانی که حوصله خواندن کتب روانشناسی ندارند.در این لینک توضیحات مختصری داده شده است.