آمد بهار جان ها...

بهار! دختر ناز نفحات! به دنیا خوش آمدی!

این روز ها من هم دلم می خواهد بهاری باشم برای پدرم. برای مادرم... همین طور که تو هستی.
برای بهار بودن نیازی نیست اسمم بهار باشد! یک روحیه ی سبز کافی است. یک هوای خنکِ مست کننده! یک روح بزرگ...
یک چمن زار وسیع با یک تک درخت که پدرم زیر سایه اس بنشیند و آرام تکیه بزند به درخت. چشم هایش را ببنند و با لبخند, نسیمِ بهاری را عمیق نفس بکشد! پاک و تمیز... سرش گیج برود از تکان خوردن های علف ها در باد. از سرگیجه خوابش بگیرد و آرام بخوابد. بدون دغدغه و استرس.

بهار زیبای چند سانتی متری! که فرشته ها شب و روز به دورت می گردند و قربان صدقه ات می روند.
از خدایت بخواه مرا هم بهاری کند مثل تو!
بهاری به من بدهد مثل تو!

 

 

پ.ن. نامه ای به بهار

پ.ن.2 تجسم استفهامی بهار

پ.ن.2 از این به بعد ثبت نظر بدون تایید آزاد است.